And the winner ..

En hebben we gewonnen ? Welnee, we zijn ergens halverwege in het pak geëindigd. Maar we hebben een aantal elementen ter verontschuldiging : we zijn tegengehouden door de politie, waardoor we minuten verloren zijn. We hebben geprobeerd om de Porsche van co-rally-rijders uit de gracht te duwen. Een koerscommissaris heeft ons stomweg over het hoofd gezien bij het vertrek van een RT. En vooral : aan deze rally deden de kleppers uit de regularity rally mee, mannen die dit zowat wekelijks doen. En wat meer is : in bepaalde etappes hebben we het zelf beter gedaan die gasten ! (nèm)

Maar daar gaat het niet om. Het gaat om de ambiance, het evenement, en ook hierom : van drie tot vijf 's nachts op een parking bij -5 graden de boîte van je wagen vervangen, en die 's anderendaags weer aan frut rijden, en ergens te velde er weer gaan aan sleutelen, en toch net op tijd de start van de volgende etappe halen.



Nog 49 weken, en de eerste euro zit al in de spaarpot !

Et c'est parti.

De rally start om 19:00 u. Elke minuut start er een deelnemende wagen. Omdat we een hoog startnummer hebben, gaan wij pas van start rond 21:00 u. Er zijn twee etappes geschrapt, omwille van de geblokkeerde wegen; maar toch is ons aankomstuur - als we het roadbook perfect volgen- om 04:00. Testing the pilots' stamina, zoals dat heet.

Aan de start gaat het er zo aan toe:



(gefilmd met een klein fototoestelletje, maar laat u toch even meevoeren met het schitterende geluid van deze Lancia Stratos, waarmee Sandro Munari in 1974 diverse rally's won. )

Rond middernacht een korte stop in Hotel Majestic voor een hapje en een drankje. (ik heb daar een soort mini-koteletje gegeten ter grootte van een euro, met een flinterdunne rib van zes centimeter lang. Ik durf er niet aan denken van welk beestje dat was.)

En daarna weer op weg.

Het heeft iets magisch en hallucinant, om drie uur 's nachts een donkere bergpas over te rijden, aan ongewone snelheden, in het licht van de koplampen afwisselend een bergwand of een onheilspellende duisternis te zien. En ondertussen met de chrono, de tripmaster en tijd/afstand-tabellen nagaan of je nog aan de opgelegde gemiddelde snelheid komt, en terwijl je denkt: het is maar te hopen dat er achter de bocht geen dier de weg oversteekt, of een stuk rotsblok ligt, of een ijzelplek, en dan toch aan de piloot instructie geven om sneller te rijden, en vertrouwen dat hij zijn wagen beheerst.

Scrutineering

Ontbijt in een hotel is altijd wat anders dan thuis. Je hebt maar te kiezen aan het buffet, je hebt rustig de tijd, en vooral : de opkuis is voor een ander. Bacon and eggs !

Daarna worden we opgehaald door een mono-volume, met het fraaie opschrift 'VIP', die ons naar de FIRA in Barcelona brengt. De FIRA is een soort van Heizelpaleizen, en er is een hele hangar gereserveerd voor de Rally. De Golf staat ons al op te wachten.

Er is een traject uitgestippeld waarop we onze tripmaster kunnen callibreren. Dat traject komt overeen met het historische circuit van Montjuich.

Daarna aanschuiven voor de "scrutineering", een soort van symbolische technische keuring. Hier wordt ook de transponder aangebracht. Die transponder zal aangeven wanneer we een 'balise' of een 'tic', een detector geplaatst langs het traject, passeren.

Na de scrutineering rijden we de wagen in het 'parc fermé', waar we we ons vergapen aan de schone auto's. Het zijn allemaal 'classic cars', minstens 20 jaar oud, en bovendien zijn het auto's die in die tijd in het rally-circuit furore maakten : Lancia Stratos, Audi Quattro, Golf GTI, Porsche 911, Ford Escort, Ford Capri, de eerste Talbot's. Ik loop hier gewoon rond tussen mijn levensgrote collectie Matchbox-kes. Dat we dat nog mogen meemaken !

Sneeuwstorm in Spanje

Het was koud in Girona. Temeer omdat je je toch verwacht aan een aangename temperatuur, en een zonnetje. Niet dus. Op weg naar Lloret de Mar zien we vreemde landschappen waar olijfbomen met hun voeten in tien centimeter sneeuw staan. Overal liggen omvergewaaide bomen, en afgerukte takken.

In het hotel in LLoret is het ook al berekoud. Door de sneeuwstorm is een hoogspanningsleiding afgebroken, en is er sedert drie dagen geen electriciteit. De impact daarvan wordt ons pas 's avonds duidelijk : de hele stad is pikdonker. Enkel één of twee hotels die over een noodgenerator beschikken hebben verlichting. Het stadhuis, dat als crisiscentrum is ingericht, wordt door een grote dieselgenerator van stroom voorzien.

's Avonds in de bar komen de lokale mensen toe met een zaklamp, om zich even op te warmen, en op televisie de laatste nieuwtjes over de situatie aan de weet te komen.
De meeste mensen heben hier geen centrale verwarming, maar gebruiken ofwel de airco ofwel electrische vuurtjes om wat bij te verwarmen.

Deze ramp geeft ook voedsel aan de nationalistische gevoelens van de Catalanen: ze hebben het gevoel een achteruitgestoken regio te zijn : weinig of geen hoogspanningslijnen, geen TGV, wegkwijnende industrie. "Catalunya sera lliure" staat er op een brug gespoten. Het zou er wel eens kunnen van komen. "We leven nog altijd in een dictatuur", vindt één van onze Catalaanse gesprekspartners.

Omdat er dus ook geen restaurant is, rijden we naar Girona, waar we in een Mariscéria een goede steak gaan eten. Die belgen toch, ik ben de enige die zich aan merluzo à la marinera waagt.

Van vroeg gaan slapen komt dus niet veel in huis, en eigenlijk van slapen ook niet: omdat ze de verwarming niet aanzetten om electriciteit te sparen, moeten we met onze jas aan slapen, en tegen de ochtend zijn mijn benen ijskoud.

Rally Costa Brava

Het is al jaren dat we er over spreken, mijn collega Jay en ik, dat we nog eens gaan meedoen aan een rally. En kijk, tijdens een middagpauze in een Brussels grillrestaurant nemen we de beslissing: nu, of oud worden met spijt omdat we onze droom niet waargemaakt hebben.

We mikken dan maar meteen hoog genoeg:

Ryanair vliegt ons voor ochot 10 euro naar ginder, en voor een zeer redelijk bedrag wil een Portugese transporteur de auto's van de Belgische deelnemers naar de Costa Brava voeren. De Golf GTI van Jay lijkt ons een ideaal karretje oms ons jeugdsentiment te beleven.

En alzo waren we nog net op de valreep ingeschreven.

Rent-a-linguist

Ha, eindelijk online, de nieuwe site van rent-a-linguist.



Mooi, overzichtelijk, to-the-point, gebruiksvriendelijk, professioneel, met een speels tintje. Een beetje zoals Karlien en Gordian zelve, zeker?

Oh ja, luistert u vooral ook eens naar de voice-over demo's, en vraag u dan voor de rest van de dag af vanwaar u toch die stem kent :-)

Uitgeschakeld

Toch even schrikken: ik logde af van mijn online parkeerkaartbeheer :



Game over :-)

Interfaces

Ik wou documenten bestellen bij mijn mutualiteit. Handig, dat kan online. Ik moet alleen maar mijn rijksregisternummer en mijn emailadres invoeren, en de documenten worden mij per snail mail toegestuurd. Hop en klaar.

Maar kijk: ik voer mijn nummer in zonder blanko's:
(uiteraard niet mijn nummer, ik heb het even overtypt)



'ongeldig nummer'. Ik voer krak hetzelfde nummer in mét blanko's, en dan lukt het wel. Allee, is dat voor die programmeur nu zo moeilijk om op de juiste plaats zelf eerst die blanko's in te vullen ?

Liquid Happiness

Om één of andere atavistische reden hou ik heel erg van de geur van cocosnoot. Niet van cocos zelf, Bounty's zijn bijvoorbeeld niet aan mij besteed. Maar parfum met een vleugje cocos, of zonnecrème met cocos: ik zou de ingesmeerde zó willen opeten. Compleet wild word ik daarvan.

Stel u dan even voor toen ik deze middag voor de eerste keer dit proefde :

Aargh, instant happiness! Palmbomen, Hula-girls, zomerzon! Ik hoop maar dat mijn collega's mij niet bezig gezien hebben.

Medisch onderzoek

verpleegster:	- en heeft u last van allergieën ?
legel:	- kattenallergie.
verpleegster:	- en die is zomaar voorbijgegaan?
legel:	- nee, ik heb nog altijd een allergie.
verpleegster:	- oh, ik dacht dat u zei : 'k had een allergie.