Hij heeft zelfs geen Nederlandse naam

Ik zocht in de Match in het Zuid naar een lekkere vis. Op de radio had ik in de culinaire rubriek gehoord dat de pladijs goed en goedkoop is voor de moment, en dat de rog verkozen is tot Vis van het Jaar.

Bon, maar er was dus geen pladijs, en er lagen heel wat vissen in hun geheel, nog niet gefileerd. En daar kan ik dus niet aan weerstaan. Zo'n verse vis op ijs, met van die blinkende oogjes, glimmend vel, en openstaande kieuwen : dat vraagt om bereid te worden.

Bij al die vis lag er één spécialeke, dat ik nog nooit eerder gezien had : een pagrus. Geen idee wat voor iets dat is, maar het blijkt dus een soort van zeebrasem te zijn. (pagrus vulgaris of pagrus major of pagrus pagrus, dat laat ik nu in het midden)



Hij heeft een zachte textuur, harder dan karper, maar minder hard dan tilapia, het gaat eerder naar victoriabaars van structuur. De smaak is zacht en vol, met een licht bittere toets. Geen uitgesproken vissmaak, maar ook niet de volheid van tong. Weinig graatjes, en het vel gaat met schubben en al vlot van het vlees. Ik denk dat dit ook voor kinderen een geschikte vis is. En ideaal op de barbecue ! (Zacht vuurtje, mag er lang genoeg opliggen,beetje opvullen met sjalotjes, geblancheerde worteljes (in fijne blokjes) , wat bieslook, kervel, basilicum, grof zout).