Bloementapijt

Er was weer een fraai bloementapijt te bezichtigen. Ter gelegenheid van 50 jaar Macekliers. U wil niet precies weten wat dat zijn, maar ze zijn een fenomeen in Zottegem.

En omdat het zo'n Zottegemse aangelegenheid was, vond de sprekerd van dienst het aangewezen om ook in de micro Zottegems te spreken. Een vorm van zeer geregionaliseerd volksnationalisme, maar bon, voor mij niet gelaten, als het maar behoorlijk is. En daar liep het wel even mis : de sprekerd zei bijvoorbeeld (en ik probeer het zo fonetisch mogelijk te schrijven) : Der wer mij in mijn uere gefluisterd dade nog nie moet vuert goan, want der es nog een optreden.

Welnu, waarde sprekerd, in Zottegem wordt er niets in de oren gefluisterd. Of op zijn minst toch niet door Zottegemnaars die van verre of nabij iets met de Macekliers te maken hebben. Als die iets willen suggereren, dan doen ze dat gewoon luidop. En als ze dan toch om één of andere reden niet luidop mogen praten, dan fezelen ze. Maar dat doen ze niet graag, want fezeleirs zijn kwezeleirs. De uitdrukking bestaat gewoonweg niet in het Zottegems.

Ik denk dat ik mijn vader ook nooit het woord optreden heb horen gebruiken. Maar wellicht kwam in zijn tijd een muzikant niet optreden, maar gewoon een liedje spelen.

Beste sprekerd, zeg dan toch gewoon : 't es nog te vroeg om 't older ier af te terten, want der kom nog ienen een aireken spelen. En voeg daar een gemeend Santé aan toe, dan heeft iedereen begrepen wat de bedoeling is.

En de gasten die een aireken speelden waren Derek en Vis, en die zongen in het Engels. En toen had ik al een donkere Ename binnen, dus hoorde ik niet meer of dat goed genoeg was.